Van het tweede naar het derde trimester

De afgelopen zomermaanden hebben we volop genoten van onze groeiende baby in Sharon's buik! Sinds half juli weten we dat we een jongen krijgen en Julie praat elke dag over haar broertje. We leven allemaal toe naar het moment dat hij bij ons zal zijn. Ondertussen is dit ook echt een fijne tijd waarin we veel genieten van alles. De echo's en controles zijn tot nu toe allemaal zoals ze horen te zijn. Wat een geluk! Hoe bijzonder blijft het toch om onze kleine man te zien bewegen en zijn hartslag te horen. De babykamer is al zo goed als af en het is heerlijk om soms even in de babykamer te gaan zitten en rustig rond te kijken. Dan stellen we ons voor hoe alles straks gaat veranderen als ons kleine mannetje er eenmaal is rond de Kerst. 

Met Sharon gaat het gelukkig goed. Ze is zo positief en optimistisch ten aanzien van het hele traject. Ze zal zelf niet beginnen over kwaaltjes, terwijl die er toch wel zijn soms. Paul kan niet echt bemerken dat ze last heeft van hormonen sinds de zwangerschap, althans: 'Niet meer dan anders', zoals hij het zelf met een grote grijns omschrijft. Haar steeds groter groeiende buik staat haar prachtig. We hebben ons mannetje ook al kunnen voelen terwijl hij bewoog, dat was echt een bijzonder moment. Zo speciaal om even contact te maken en om dichtbij hem te zijn. Sharon vindt het prima als we onze handen op haar buik leggen en geduldig wachten tot hij iets van zich laat horen.

Net als bij de zwangerschap van Julie is het fijn en geruststellend om te zien dat de draagouders zo liefdevol voor ons kleintje zorgen. Dat vertrouwen was er al vanaf het begin. Ik weet niet hoe het voelt om zwanger te zijn en hoewel dat altijd jammer blijft en ik natuurlijk het allerliefst gewoon zelf zwanger was geweest, weet ik ook niet precíes wat ik mis. Bovendien heeft ons mannetje het supergoed bij Paul en Sharon en bekijk ik vol trots haar buik, die per keer dat we elkaar zien (toch wel bijna iedere week) iets groter groeit. Des te fijner is het om bezig te zijn met de baby-uitzet en alle spullen bij elkaar te zoeken. En het zorgt ook voor mooie én soms grappige gesprekken als ik met mijn niet-zwangere buik vol trots sta te vertellen dat ik in december weer moeder word.

Paul en Sharon hebben ook dit soort bijzondere gesprekken, waarbij er dan soms wel iets uitgelegd moet worden als mensen ze feliciteren met de zwangerschap. Ze antwoorden dan: 'Maar deze gaat terug naar de ouders, hoor' of 'Dit broertje is voor Julie'. 

Dat Paul en Sharon dit voor ons kunnen en willen doen is zo'n enorm mooi cadeau. Na de bevalling komt hij fijn thuis en gaan wij met al onze liefde voor hem zorgen en aan elkaar hechten. Met Julie is dat ook zo goed en fijn gegaan. Wij kijken al uit naar de decemberbubbel! Maar eerst mag hij nog wat groter groeien, op naar het derde trimester!