Hardop dromen

In de ruim elf jaar dat we elkaar kennen, hebben we overwegend veel mooie dingen beleefd samen. Zeker de laatste jaren hebben we goed de wind in de rug, maar we weten inmiddels ook dat het behoorlijk zwaar kan zijn om tegen de storm in te moeten gaan.  

Onze kinderwens

Toen we elkaar leerden kennen, was het al vrij snel duidelijk dat we graag samen kinderen wilden. Pieter heeft een zus en broer en ik heb ook een broer. We vinden het heel fijn om iemand te hebben met wie je zoveel deelt. Je groeit samen op, leert veel van elkaar en deelt iets unieks. Vroeger toen we klein waren en ook nu we volwassen zijn. Samen een gezin stichten en twee of drie kinderen krijgen was ons droombeeld. 

Waar een deur sluit, gaat een andere deur open

Helaas bleek die droom stukje bij beetje af te brokkelen toen ik steeds meer lichamelijke klachten kreeg. Gynaecologen vroegen bij elk bezoek of we een kinderwens hadden. Na jaren van fysieke ellende, meerdere IVF-pogingen, hoop en teleurstelling kwam de heldere en definitieve mededeling: "U zult nooit zelf zwanger kunnen zijn en jullie komen in aanmerking voor het traject Hoogtechnologisch Draagmoederschap".

VUMC Amsterdam

In een volgende blog vertellen we graag meer over ons succesvolle traject in het VU Medisch Centrum in Amsterdam, waarbij we met behulp van ICSI vijf mooie embryo's hebben gekregen. Eén zo'n embryo is uitgegroeid tot onze prachtige dochter Julie. Ons lieve meisje van nu bijna 2,5 jaar brengt ons zo onbeschrijfelijk veel geluk! Elke dag opnieuw zijn we de zus van Pieter enorm dankbaar dat zij ons kindje heeft kunnen en willen dragen. Haar man was natuurlijk ook een enorme steun en belangrijke schakel in het hele traject. Omdat het voor mij niet mogelijk is om zwanger te zijn, kun je in onze ogen niets specialers doen dan dit enorme gebaar van liefde.

Van embryo naar eskimo

De vier overgebleven embryo's liggen ingevroren bij een temperatuur van -196 graden Celsius in het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Eén van deze potentiële broertjes of zusjes voor Julie zou in theorie kunnen uitgroeien tot nog zo'n mooi wonder. In de praktijk vraagt dit wel om nog zo'n bijzonder traject, aangezien we dus aangewezen zijn op een draagmoeder. 

Onze droom

We durven onze droom nu hardop uit te spreken en dat is best spannend. We zijn realistisch en toch is het ook belangrijk om je gevoel te volgen en het niet weg te stoppen, omdat je denkt dat anderen daar misschien 'iets van zullen vinden'. Om uiteindelijk te staan voor wat je nog zo graag zou willen bereiken, iets wat je nog niet af kan sluiten, omdat het zo diep van binnen zit. Juist omdát we nu weten hoe bijzonder en fantastisch het is om papa en mama te mogen zijn, zouden we niets liever willen dan nog een keer een eigen kindje verwelkomen. 

Hoop

We willen graag ons geluk, onze hoop en soms die traan delen met onze omgeving. Dat stukje verdriet om datgene waar je zelf geen invloed op kunt hebben, mag er zijn. Het staat los van onze dankbaarheid en het geluk dat we al hebben gehad met de draagmoeder van onze lieve dochter. Wie weet komt er ooit nóg een draagmoeder op ons pad. We hopen het...