Jaren geleden hadden we nog de hoop om zelf zwanger te kunnen worden. Hoewel het er niet heel gunstig uitzag en de kans volgens artsen erg klein was, zouden we door middel van IVF misschien toch onze droom uit kunnen laten komen. Natuurlijk grepen we die kans -hoe klein ook- met beide handen aan. Vol goede moed begonnen we aan dit avontuur.
Niet zwanger
We doorliepen twee IVF-trajecten. Deze waren niet gemakkelijk; ik kreeg veel extra hormonen en we gingen vaak naar het ziekenhuis. De spanning was groot, want we wilden zo graag een kindje. Er volgden vijf terugplaatsingen in het Erasmus MC in Rotterdam. Vijf keer verlieten we vol goede moed het ziekenhuis, in de hoop dat het deze keer zou lukken. Vijf keer werden we na de zenuwslopende 'wachtweken' overspoeld door verdriet en teleurstelling. Ik werd niet zwanger.
Lichtpunt
Mede door alle hormonen waren mijn klachten alleen maar erger geworden. Het was fysiek bijna niet meer verantwoord om nog meer pogingen te doen. Familie, vrienden, kennissen en collega's steunden ons en leefden enorm mee, wat ons hielp in deze periode. Zo ook de zus van Pieter en haar man. Totaal onverwacht voor ons, stelden zij voor om eventueel ons kindje te willen dragen. Wat fantastisch, wat een kans! Hoe bijzonder is dat?! We waren sprakeloos en durfden weer een klein beetje te gaan hopen...
HTDM
Ondertussen waren we vanwege mijn fysieke klachten voor een Second Opinion in het VUMC in Amsterdam terecht gekomen. Daar kwam Hoogtechnologisch Draagmoederschap (HTDM) ook al ter sprake, omdat de kans op een eigen zwangerschap nihil geworden leek. Misschien zou dit wel onze enige mogelijkheid zijn voor een biologisch eigen kindje.
Zomer 2016
Om erachter te komen of we in aanmerking kwamen voor het HTDM-traject, regelden we een afspraak in het VUMC. Van tevoren zochten we zoveel mogelijk informatie op over het traject. We voerden ook veel gesprekken met onze (schoon)zus en zwager.
Als wensouders heb je als eerste een intake-gesprek. Tijdens deze afspraak kregen we te horen dat ik nooit zwanger zou kunnen worden. De boodschap kwam hard aan, want het laatste sprankje hoop op een eigen zwangerschap ging hiermee verloren. Tegelijkertijd betekende dat wel dat we in aanmerking kwamen om het HTDM-traject op te starten. Ons HTDM-avontuur was begonnen!
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Pieter en Linda,
Was heel erg betrokken bij jullie via mama en papa maar als ik het zo lees ervaar ik het weer als heel heftig wat jullie hebben meegemaakt maar wel met een heel mooi eind : jullie Julie.
Wat een pracht mensje is het toch.
Hoop echt dat het tweede kindje ook kan worden gerealiseerd.
Ik blijf hopen en duimen .
Dikke knuffel voor drietjes, Araksy