Sinds een paar dagen zijn we weer thuis van onze heerlijke vakantie op Ameland. Wat een fijn eiland is dat toch! Julie heeft het er ook zo enorm naar haar zin gehad. En wij dus ook:)
Twee weken lang hebben we buiten geleefd en genoten van alles. Kílometers hebben we gefietst over de schelpenpaden door de duinen, over de dijk naast Waddenzee en door de polders. Het weer zat mee en hoewel we in het begin nog wel een verfrissend regenbuitje hadden en met windkracht 5 tegen de harde wind in ploeterden, hebben we van elke minuut genoten met elkaar. Tijdens de hittegolf konden we denk ik niet op een betere plek zijn dan met een licht zeebriesje op het brede strand of in de zee.
Hoogtepunten
Julie keek haar ogen uit en wat was het fijn om zo'n mooi stukje Nederland weer te herontdekken en door kinderogen te zien. De vele schapen, koeien, paarden, konijnen, krijsende meeuwen en roofvogels waren toch elke keer weer het benoemen waard door ons meisje... 'Kijk, daar mama en papa!
De rood-witte vuurtoren was letterlijk haar baken, want daar logeerden we vlakbij. Ook de kerktoren en de molen in ons dorpje bleven voor haar mooie ijkpunten aan de horizon. Heerlijk bij mama voorop de fiets, haar steeds blonder wordende haartjes in de wind, voorzien van haar eigenwijze zonnebrilletje en natuurlijk genoeg zonnebrandcrème verkenden we het hele eiland. En maar kletsen, zingen en vliegtuigjes spotten... Een van de hoogtepunten was letterlijk het beklimmen van de vuurtoren, met prachtig uitzicht over het eiland en een ondergaande zon, met dank aan papa die Julie alle 236 treden heeft getild. Ik had met m'n hoogtevrees al genoeg aan mezelf;)
Belofte
Vier jaar geleden waren we in het voorjaar samen al een weekje op Ameland. Het was fijn om er even uit te zijn, want we konden het uitwaaien goed gebruiken. De mini-bar op de hotelkamer lag vol met mijn hormoonspuiten, want we zaten middenin ons tweede IVF-traject. We hadden het toen mentaal (en ik ook fysiek) echt behoorlijk zwaar.
We hebben onszelf toen beloofd (nog niet wetende welke weg we uiteindelijk zouden gaan bewandelen) dat we er alles aan zouden doen om óóit weer een keer terug te gaan naar Ameland, maar dan mét ons eigen kindje. We voelden aan alles dat we de hoop niet op moesten geven en dat een positieve instelling ons meer zou helpen dan bij de pakken neer te gaan zitten. En zo'n fijne vakantiebestemming draagt er zeker aan bij dat je nieuwe energie krijgt. Je neemt letterlijk even afstand van thuis.
Wanneer mogen we weer?
Afgelopen winter boekten we voor precies dezelfde periode als toen onze vakantie naar Ameland, maar nu dus inderdaad mét ons eigen kind! Deze cirkel is rond, we konden onze eigen belofte gaan nakomen, hoe fijn is dat?!
Door het Corona-virus konden we afgelopen april niet gaan en hebben we de vakantie opgeschoven, waardoor wij nu een geweldige zomervakantie hebben gehad in eigen land! Het kon niet beter! Wanneer mogen we weer? En zouden we dan met z'n drieën of met z'n vieren gaan...? Hoe dan ook, we gaan er nog eens terug.
Reactie plaatsen
Reacties