Weer een stapje dichterbij

Vlak voor de zomervakantie hebben we ons laatste gesprek gevoerd bij de psycholoog die ons traject begeleidt in het ziekenhuis. Zowel Paul en Sharon als Pieter en ik hebben fijne gesprekken gehad. Onze neuzen staan nog steeds dezelfde kant op, dus we kunnen wel zeggen dat we er ook op dat vlak klaar voor zijn met z'n vieren... 

Eén jaar vriendschap

Wie had dat gedacht? Vorig jaar in augustus stuurde Sharon ons haar eerste berichtje naar aanleiding van onze gastblog op Wij.nl. 

Nu een jaar later zijn we al zo ver in het traject en is onze vriendschap een hele waardevolle geworden. Doordat je zo'n belangrijk traject aan durft te gaan met elkaar, duik je ook sneller de diepte in. Het gaat impact hebben op de rest van onze levens en ook op dat van onze kinderen. Het is belangrijk van tevoren goed na te denken over de mogelijke scenario's die tijdens en na de zwangerschap kunnen voorkomen. De psycholoog stuurt en ondersteunt de gesprekken.

Doordat Pieter en ik het traject al een keer doorlopen hebben, kunnen we nu veel beter inschatten wat ons te wachten staat, ook wat betreft het juridische gedeelte. Voor Paul en Sharon is dat ook fijn, want er komt zoveel bij kijken. 

Juridisch

Er moeten juridisch allerlei zaken worden geregeld, aangezien de wetgeving in Nederland nog (steeds) niet is aangepast. Zo is in Nederland de vrouw die bevalt automatisch de moeder en als zij getrouwd is, dan is haar man de vader. Als wensouders moet je nu nog je eigen kindje adopteren via een onnodig lang en ingewikkeld proces.

We hebben Julie toen ze anderhalf jaar was kunnen adopteren. Wel mag je -na toestemming van de Raad voor de Kinderbescherming- je kind vanaf de geboorte thuis opvoeden.

Hopelijk wordt de nieuwe wet snel aangenomen, zodat je al vóór de conceptie kunt vastleggen dat de biologische ouders ook de juridische ouders zullen zijn. Dat is natuurlijk veel logischer. Voor ons zal dat wellicht te laat komen, maar laten we hopen dat er vele stellen na ons mogen volgen voor wie het direct goed geregeld kan worden.

Hoe nu verder?

Komend najaar gaan we weer terug naar het ziekenhuis. Een spannende tijd zal volgen, want hoewel we al heel ver zijn in het traject, weet je nooit of er een zwangerschap zal ontstaan. Hoe het ook loopt, onze vriendschap pakt niemand ons meer af. En daar proosten we op!